Sabor pochodził z żydowskiej rodziny. Jego ojciec był kantorem, czyli muzykiem  kierującym śpiewem. Do jego obowiązków należało m.in. wykonywanie partii solowych, nauczanie muzyki członków kapeli oraz pisanie kantat na święta religijne. Adolf Sabor uczęszczał do gimnazjum we Wrocławiu, gdzie rozpoczął studia, które kontynuował w Berlinie. Nie ukończywszy studiów w roku szkolnym 1871/72 był już kandydatem do objęcia posady nauczyciela, a następnie został naukowym pomocniczym nauczycielem w żydowskiej szkole realnej we Frankfurcie. W roku 1873 został nauczycielem domowym, pisarzem. Utrzymywał się jednak z własnego majątku.
W 1872 roku Adolf Sabor został członkiem SDAP (Niemiecka Socjalistyczna Partia Pracy), następnie po zjednoczeniu partii był członkiem SAP (Socjalistyczna Partia Pracy), a od roku 1890 członkiem SPD (Socjaldemokratyczna Partia Niemiec). 
W roku 1884 Sabor po raz pierwszy jako przedstawiciel Frankfurtu odebrał mandat do Reichstagu lewicowemu liberałowi Leopold Sonnemann i został posłem.
Dzięki swojemu dużemu majątkowi Sabor mógł w odróżnieniu od większości socjaldemokratów, który pracowali na swe utrzymanie, poświęcić się całkowicie działalności politycznej i parlamentarnej.
W 1886 roku podczas pogrzebu socjaldemokraty Hugo Hiller'a  doszło do krwawych zajść z udziałem policji przeciwko żałobnikom we Frankfurcie. Miedzy innymi Sabor przeforsował wtedy powołanie komisji śledczej, która doprowadziła do skazania niektórych funkcjonariuszy policji. W grudniu 1886 roku w ramach tzw. ustawy socjalistów Sabor został na pewien czas wydalony z Frankfurtu.
W VI. kadencji Reichstagu Sabor był członkiem tzw. "komisji siedmiu"  zajmującej się opracowaniem ustawy  o polityce społecznej.
Posłem do Reichstagu był do roku 1890. Następnie wycofał się z życia politycznego. Wraz ze swą małżonką Martą mieszkał później w Königstein im Taunus, gdzie udzielał się już tylko jako lokalny samorządowiec. 

Źródło

• wikipedia.de,
• Archiwum Reichstagu